Śladami Maud i Anne, część trzecia. Green Gables Heritage Place.

W 2024 roku przypada 150 rocznica urodzin Lucy Maud Montgomery, jednej z najpopularniejszych pisarek na świecie, autorki cyklu powieści o Anne Shirley, ale również wielu innych książek, wierszy, opowiadań, czy dzienników. W jubileuszowym roku miałam okazję odwiedzić Wyspę Księcia Edwarda, zajrzeć na Zielone Wzgórze oraz do Green Gables Heritage Place w Cavendish.
Wejście do Green Gables Heritage Place, źródło: prywatne archiwum autorki

W mieście Cavendish, na Wyspie Księcia Edwarda, znajduje się państwowe Green Gables Heritage Place, muzeum poświęcone zarówno Lucy Maud Montgomery jak i najsłynniejszej stworzonej przez nią bohaterce, Anne Shirley. Na terenie Heritage Place mieści się muzeum z wystawą stałą o Maud oraz dom będący dla niej inspiracją do stworzenia tego, w którym mieszkają Marilla i Matthew Cuthbertowie, a potem również Ania. Na około niego są leśnie ścieżki, którymi swego czasu przechadzała się pisarka i miejsca, które zainspirowały te znane z książek o rudowłosej sierocie: Nawiedzony Las, Aleja Zakochanych, czy Wierzbowe Oczko. Cały teren jest wpisany na listę kanadyjskiego dziedzictwa historycznego a pieczę nad Green Gables Heritage Place trzyma rząd federalny.

W budynku muzealnym widzimy wystawę stałą poświęconą Maud oraz jej pracy nad pisaniem książek o Anne Shirley. Przeczytamy mnóstwo ciekawostek (na przykład o konflikcie autorki z wydawcą, który nie rozliczał się z nią uczciwie za sprzedane egzemplarze), obejrzymy listy oraz rękopisy, dowiemy się jakie autorka miała zwyczaje, gdy pisała – ile razy przepisywała tekst zanim trafił do druku, jak długo pracowała nad każdą kolejna książką – zobaczymy też szereg międzynarodowych wydań powieści.

źródło: prywatne archiwum autorki

Po wyjściu z części muzealnej, naszym oczom ukazuje się zbudowany w latach trzydziestych dziewiętnastego wieku dom należący do państwa MacNeillów, rodziny Maud. Ponieważ szybko stało się jasne, że to tu pisarka umieściła rodzinę Cuthbertów, dom ten zaczął cieszyć się ogromnym zainteresowaniem czytelników i czytelniczek. W końcu, w 1936 roku, został kupiony przez kanadyjski rząd, by służył jako miejsce dokumentujące nie tylko historie znane z książek, ale również farmerskie życie i wiejską architekturę na Wyspie Księcia Edwarda w XIX wieku. W latach siedemdziesiątych podjęto decyzję o rozbudowaniu domu i urządzeniu go na wzór tego, który znamy z powieści. Obecnie, na ponad dwustu metrach kwadratowych zwiedza się w nim m.in. pokój Anne zaaranżowany tak, jak wyobrażała go sobie Maud, pozostałe cztery sypialnie, pokój do szycia, kuchnię, jadalnię oraz salon.

Dom Marilli i Matthew Cuthbertów. Źródło: prywatne archiwum autorki
Pokój Anne/Ani Shirley

Nieco dalej od Green Gables Heritage Place naszym oczom ukażą się fundamenty domu, w którym Maud mieszkała i gdzie pracowała na zaaranżowanej w jego kuchni poczcie – ona jedyna się po nim ostała, przeniesiona, by uchronić ją przed popadnięciem w ruinę – na zdjęciu to mniejszy budynek z czerwonymi drzwiami. Wspomniane fundamenty stały pod domem dziadków pisarki, ze strony matki i nie należą już do Heritage Place, ten terenie jest w prywatnych rękach krewnych LMM. Aby tam dojść, trzeba przejść przez park, w którym znajdziemy pomnik pisarki – autorka wystawia twarz ku słońcu a towarzyszą jej ukochane koty.

Obok dawnej kuchni/poczty powstała izba pamięci, ciekawa przede wszystkim z zewnątrz, bo niestety wewnątrz nie ma w nim niczego historycznego poza starym kominkiem, zaś całość jest bardzo skromnie, wręcz prowizorycznie, zaaranżowana na sklep z pamiątkami i księgarnię.

Dziennik Lucy Maud Montgomery z wklejonym zdjęciem domu, z którego zostały tylko fundamenty oraz przeniesiona kuchnia z pocztą. źródło: Kierunek Avonlea

Ostatnim miejscem, które zwiedziłam w Cavendish był grób Maud. Pisarka, choć zmarła w Toronto, pragnęła być pochowana właśnie tu, na Wyspie Księcia Edwarda, gdzie zawsze czuła się najlepiej, i którą uważała za swoje miejsce na ziemi.

W New London (niegdyś Clifton) jest również do zwiedzenia dom, w którym urodziła się Maud, ale tam już niestety nie dotarłam. Jeżeli uda mi się kiedyś zajrzeć na Wyspę jeszcze raz, wówczas na pewno to nadrobię.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *